دقیقه‌ی نودی

 

اغلب بزرگسالان بیش‌فعال از مرور دوباره‌ی مطالب درسی، بیزارند. مرور درس حوصله‌ی‌شان را سر می‌برد. وقتی یک یا دو سوال از متن درس از آن‌ها می پرسید متوجه می‌شوند خیلی از مطالبی که شب قبل خوانده‌اند،به خاطر نمی‌آورند.

این افراد به نکات زیر بی‌توجه هستند:

روش درس خواندن‌شان اشتباه است.

جزوه نوشتن درست را بلد نیستند.

خلاصه نویسی‌شان، از خود متن طولانی تر است.

برای به خاطر سپردن درس از روی آن می‌نویسند، که کار بسیار وقت‌گیری است.

اصلا مرور نمی کنند .

به دلیل نداشتن استمرار و برنامه‌ی درسی، درس‌ها برای شب ‌امتحان روی هم تلنبار می‌شوند.

مجبور می‌شوند، حجم زیادی از مطالب را در مدت کوتاه بخوانند و آن را به حافظه‌ی کوتاه مدت خود بسپارند.

این شب امتحان خواندن دلیل دیگری هم دارد و آن “اضطراب” است. اضطرابی که نتیجه‌ی نداشتن برنامه است.

وقتی روش اشتباه باشد حتی دارو هم نمی تواند روش شما را تصحیح کند.

بیشتر اوقات در جلسات‌‌ام از مراجعه کننده می‌شنوم که وقت گذاشتن برای یکسری درسهای کم اهمیت وقت تلف کردن است اما درس را که علاقه دارم طی مدت کوتاهی می‌توانم، یاد بگیرم.

بله می توانید اما آسیبی که با این کار به حافظه تان وارد می‌شود در سالهای آتی خودش را نشان خواهد داد.

یک از روش‌هایی که به شما کمک می‌کند، درس‌ها را برای شب امتحان روی هم تلنبار نکنید، تبدیل آن به بخش‌های خیلی کوچک است.

افرادی که از نداشتن استمرار در به کارگیری این روش شکایت می‌کنند، می‌توانند این‌گونه تصور کنند که هربخش یک لقمه است که هرشب باید آنرا بخورند.هرشب فقط پانزده الی بیست دقیقه خوردن این لقمه طول می‌کشد. این روش را با دو شب در هفته شروع کنید و بعد به به مرور تعداد روزها را افزایش دهید.

البته تمرین این روش در کنار تغییرات در سبک زندگی جواب خواهد داد.